Op 26 juni 2012 werden de geplande wijzigingen besproken op een vergadering waar alle betrokken partijen vertegenwoordigd waren: eigenaars, edtc's, constructeurs en vertegenwoordigers van de minister van economie Johan Vandelanotte en minister van werk Monica De Coninck, en de directies van de Federale overheidsdiensten die bevoegd zijn in deze materie.

Die vraag wordt dikwijls gesteld, en meestal is het antwoord dan: “het merendeel tegen 2013, en nog enkele kleine aanpassingen tegen 2018”.

Maar eigenlijk is dat antwoord te beperkt. Veronderstel even het volgende: u hebt een risicoanalyse laten uitvoeren, en dus weet u zwart op wit welke gebreken de lift heeft. U kan dan niet meer zeggen dat u van niks wist als er een ongeval gebeurt dat verband houdt met een gekend gebrek.

10 augustus 1998, waarschijnlijk de belangrijkste dag in de moderne liftgeschiedenis.

Die dag werd in België een wet aangenomen die bepaalt onder welke voorwaarden alle nieuwe liften mogen in dienst gesteld worden.

Het kaf zou van het koren gescheiden worden, want er werden veel strengere eisen dan voordien gesteld vooraleer een nieuwe lift in dienst mocht: de nieuwe Europese richtlijn 95/16/EG. Bovendien werd de verplichte eindcontrole door een keuringsorganisme in sommige gevallen afgeschaft, en vervangen door een eindcontrole die de installateur zelf doet. De voorwaarde hiervoor is dat de installateur over een ISO-certificaat beschikt.

Veel firma's haastten zich in 1998 dan ook om een ISO-9001 certificaat te halen, waardoor extern toezicht voor elke lift apart niet meer verplicht was.

De ondertussen bekende “ISO-stempels” verschenen op briefhoofden, camionettes en alle correspondentie, als ware het om te zeggen: Kwaliteit druipt er af ! Binnenkort zullen we dus de werkelijke kwaliteit van die liften leren kennen.